تجلی مهر، و تجسم بهشت
در این وبلاگ فارسی، ما عمدتاً به مسائل ایران و به بررسی چالش‌ها و مسائل اجتماعی و عمدتآ به راه حل ها خواهیم پرداخت. اولین نوشته را به مادران و مادرانمان اختصاص میدهم.
آغاز زندگی هر انسانی، با قلبی می‌تپد که پیش از خودش تپیده است؛ مادر، صرفاً کسی نیست که جان تازه‌ای به دنیا می‌آورد؛ مفهومی است ژرف، ریشه‌دار در جان. در قرآن آمده است: «بهشت زیر پای مادران است» – تعبیری که نه نشان دهنده مکانی است بلکه به عنوان مقام او است.
…مادر، صرفاً کسی نیست که جان تازه‌ای به دنیا می‌آورد،
– هر کسی که می‌زاید، مادر نیست.
مادر، تنها یک نقش زیستی نیست؛
مادر، یک ارتباط است – این رابطه، میان دو جان جاری‌ست.
– مادر، نه تنها در لحظه‌های حضور، بلکه در لحظه‌های غیبت
در خاطرات و در عمق انسان، همیشه باقی می‌ماند. ارتباطی مملو از عشق، که در هر دو ریشه در جان دارد.